Μετάγγιση φωτός

Αναδύεται από συνείδησης άβυσσο

εν μέσω καταιγισμού συναισθημάτων

Μετάγγιση φωτός ραγδαία

Πνεύμα καλπάζων πάνω από αμφιβολίας κορυφές

χαράζει δρόμο αδιάβατο

   

Εκεί

Εκεί που όλα μένουνε στάσιμα

εκεί που η ανάσα σωπαίνει

που τα μάτια κλείνουν

και το χαμόγελο σιωπά

Εκεί που απλώνει το σκοτάδι ,

εκεί μια σπίθα

ένα άγγιγμα και ένα όνειρο

εκεί ένα βλέμμα

εκεί ένα όραμα

Ορίζοντας άπειρος

Αγνή σαν παιδί νεογέννητο

Άσπιλη σαν φως πρωινό 

Δυνατή σαν μπόρα καλοκαιριού

Χαμογελαστή σαν τόξο ουράνιο

Ήρθες να ντύσεις το άδειο μου είναι

Κι ευθύς απλώθηκε μπροστά μου ορίζοντας άπειρος

Σ'αγαπώ λες

 Σ'αγαπώ

Λες και με κοιτάς .

Τα μάτια σου γεμάτα πηχτή αδημονία , οι λέξεις σου σφυράνε γύρω από τα αυτιά μου σαν σφαίρες , και εγώ ενστικτωδώς κάνω νοερές κινήσεις αποφυγής

Σ'αγαπώ

Λες και με κοιτάς

Κραδαίνεις ένα σφυρί και σε κάθε χτύπημα του περιμένεις να δεις και άλλο ένα κομμάτι μου να σπάει .

Σ'αγαπώ , Σ'αγαπώ , Σ'αγαπώ

ΜΠΑΜ , ΜΠΑΜ , ΜΠΑΠ

Κοιτάς τα κομμάτια , τα παίρνεις στα χέρια σου , τα χαιδεύεις , χαμογελάς

Σ'αγαπώ

ξαναλές και με καταπίνεις . Έπειτα σηκώνεσαι με ύφος νικητή , κοιτάς γύρω σου αγέρωχα , και συνεχίζεις ............

Και εγώ αναρωτιέμαι ,

πως μπορείς να αγαπάς και να ζητάς ; 

Μονόλογος

  Κάποιες φορές ο χρόνος σταματά , τα παρόν χάνει το νόημά του . Η ψυχή χάνει τα πάντα ; Δεν ξέρω . Μεγάλη κουβέντα έ ;

Μικρές καθημερινές εγκαταλείψεις , μικροί καθημερινοί θάνατοι .

Κάποιες φορές είναι τόση η μοναξιά , τόση η ματαιότητα , τόση η ανάγκη ενός ανθρώπου που είτε είναι μακριά είτε δεν υπάρχει καθόλου . Μόνη αυτή η ανάγκη , το άγγιγμα , η κουβέντα , το βλέμμα , το αχνό μελαγχολικό χαμόγελο .

Μόνη οδός σωτηρίας , ένας άνθρωπος .

Και η απουσία του , αυτό πάλι που το πας ; Πόση απουσία χωρά μια ανθρώπινη ύπαρξη ; πόσο κενό ;

Πόσο μπορεί να λέει '' εντάξει θα έρθει , θα αλλάξει , θα θα θα θα ........'' . Καλό το '' θα '' , ληξιπρόθεσμο γραμμάτιο ελπίδας .

Ναι ξέρω τι θα πείτε τώρα , '' απαισιόδοξος '' .

Ίσως και να είμαι , ίσως και να μου τελειώνει η ελπίδα , ίσως και να σκέφτομαι φωναχτά .

Όχι δεν έχω απαντήσεις , ούτε έτοιμες λύσεις έχω , μου τελειώσανε . Σπάσανε τα μούτρα τους με κρότο δυνατό , από καιρό τώρα . Από όταν κατάλαβα ότι ήτανε μόνο λόγια , κενά , ασφυκτικά άδεια, λόγια , ανήμπορα να γεμίσουν , ανήμπορα να απαλύνουν το παραμικρό .

Αρκετά είπα όμως .Ίσως δεν έπρεπε . Ίσως να ναι μόνο το παραλήρημα ενός ανθρώπου που διαβαίνει μέσα στο μυαλό του , σαν σε σπίτι ρημαγμένο από το χρόνο , και ανοίγει πόρτες ψάχνοντας κάτι να βρει .

Αρκετά είπα .

Γεια σας τώρα

Πρέπει να φύγω , ο ουρανός βάρυνε και έχω δρόμο  ακόμη πολύ να κάνω

Γεια σας .